Μία συχνή εξαίρεση ειδικά στα παλιότερα συμβόλαια, αλλά και με μεγάλη περίοδο αναμονής μέχρι να αρχίσουν να καλύπτονται στα σύγχρονα, είναι οι συγγενείς/εκ γενετής παθήσεις, οι οποίες έχουν κάποια ειδικά χαρακτηριστικά και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε υψηλο κόστος νοσηλείας. Πάμε να ξεκαθαρίσουμε λίγο το τοπίο.
Τί είναι οι Συγγενείς Παθήσεις;
Σύμφωνα με την Ιατρική Βιβλιογραφία η συγγενής πάθηση ή συγγενής ανωμαλία είναι ένα πρόβλημα που συμβαίνει ενώ το έμβρυο αναπτύσσεται στο σώμα της μητέρας λόγω κληρονομικότητας ή προβλημάτων κατά την κύηση, σε αντιδιαστολή με τα επίκτητα προβλήματα υγείας. Οι σημαντικότερες κατηγορίες συγγενών παθήσεων είναι:
- Συγγενείς καρδιοπάθειες
- Συγγενείς ανωμαλίες ουροποιητικού συστήματος
- Συγγενείς ανωμαλίες του νευρικού συστήματος
- Συγγενείς του πεπτικού συστήματος
- Συγγενείς μυοπάθειες
- Συγγενείς δερματοπάθειες
- Συγγενείς οφθαλμικές παθήσεις, ωτός, προσώπου και τραχήλου
- Συγγενείς ανωμαλίες του αναπνευστικού συστήματος
- Συγγενείς ανωμαλίες των γεννητικών οργάνων
- Συγγενείς ανωμαλίες του μυοσκελετικού συστήματος
Πότε εμφανίζονται/ανακαλύπτονται;
Αυτό ακριβώς είναι συνήθως το πρόβλημα που δημιουργείται με τις παθήσεις αυτές. Μπορεί να αναγνωριστούν πριν τη γέννηση, κατά τη γέννηση ή ακόμα και πολλά χρόνια μετά απ’ αυτή. Σε πολλές περιπτώσεις ο ασθενής δεν γνωρίζει ότι έχει μια συγγενή πάθηση μέχρι να νοσήσει. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις, το ύψος του κόστους νοσηλείας μπορεί να φτάσει σε πολύ υψηλά νούμερα. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως υπάρχουν πάνω από 5000 συγγενείς παθήσεις και οι οποίες έχουν την τάση να αυξάνονται.
Αποζημιώνονται από τα συμβόλαια υγείας;
Η απάντηση εδώ δεν είναι μονολεκτική. Στα παλιότερα συμβόλαια υγείας που διέθεταν οι εταιρίες μέχρι περίπου 3-5 χρόνια πριν, ανάλογα με την πολιτική της κάθε εταιρίας, οι εκ γενετής παθήσεις εξαιρούνταν στο σύνολό τους. Τα τελευταία χρόνια σχεδόν όλες οι εταιρίες αποζημιώνουν νοσηλείες που οφείλονται σε τέτοιες παθήσεις, όμως οι περισσότερες ξεκινούν να τις καλύπτουν μερικά χρόνια μετά την 1η έναρξη του συμβολαίου. Η διάρκεια της αναμονής αυτής είναι μεταξύ 2 και 5 ετών και, κάποιες εταιρίες, τις συγγενείς καρδιοπάθειες τις καλύπτουν μετά τη 10ετία ή και ποτέ (εδώ μπορείτε να διαβάσετε για τις συγγενείς καρδιοπάθειες). Υπάρχουν και εταιρίες που τις καλύπτουν από την 1η μέρα έναρξης του συμβολαίου, χωρίς αναμονές. Πάντα, φυσικά, μιλάμε για τις άγνωστες, τη στιγμή της ασφάλισης, συγγενείς παθήσεις. Για τις συγγενείς παθήσεις που είναι γνωστές στον ασφαλισμένο κατά τη στιγμή της ασφάλισης, ισχύει ό,τι ισχύει και για οποιαδήποτε άλλη γνωστή πάθηση. Τις δηλώνει στην αίτηση ασφάλισης και η ασφαλιστική εταιρία εκτιμάει αν θέλει να αναλάβει τον κίνδυνο και με τί προϋποθέσεις.
Οι υπάρχοντες ασφαλισμένοι που δεν γνωρίζουν αν το συμβόλαιό τους καλύπτει τις συγγενείς παθήσεις, μπορούν να επικοινωνήσουν με τον ασφαλιστικό τους σύμβουλο ή με την ασφαλιστική τους εταιρία για να τους ενημερώσει τί ακριβώς ισχύει με το δικό τους συμβόλαιο.
Είναι σημαντικό εδώ να πούμε ότι αν μια πάθηση ανήκει στις συγγενείς παθήσεις ή όχι πιστοποιείται από την επίσημη ιατρική κατάταξη της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας. Υπάρχει, δηλαδή, επίσημος κατάλογος συγγενών παθήσεων (ο οποίος αυξάνεται συνεχώς) και δεν εναπόκειται στην κρίση της ασφαλιστικής εταιρίας ή του ασφαλισμένου να υποδείξει αν μία πάθηση ανήκει σε αυτές ή όχι.
Τί πρέπει να κάνει ο ασφαλισμένος για να μην κινδυνεύσει να μην αποζημιωθεί;
Μία λύση είναι να ζητήσει από τον ασφαλιστικό του σύμβουλο να αγοράσει ένα συμβόλαιο υγείας που καλύπτει τις εκ γενετής παθήσεις από την 1η μέρα, συνεπώς δεν ανησυχεί ό,τι κι αν του προκύψει σε σχέση με αυτές.
Επειδή, όμως, μπορεί για διάφορους λόγους να προτιμήσει ένα συμβόλαιο που έχει αναμονές ή εξαιρέσεις στις συγγενείς παθήσεις, αυτό που πρέπει να προσέξει είναι κάτι που υποστηρίζω πάντα και ισχύει φυσικά και σε αυτή την περίπτωση. Ότι δηλαδή, ο ασφαλισμένος πρέπει να ξέρει, όχι μόνο τί κάνει το συμβόλαιό του, αλλά κυρίως τί δεν κάνει. Αυτό είναι, κατά τη γνώμη μου, πρωτίστως υποχρέωση του ασφαλιστικού συμβούλου, ο οποίος ξέρει (ή οφείλει να ξέρει) καλά τους όρους του συμβολαίου και να του τονίσει τα σημαντικά σημεία, δηλαδή κυρίως τις αναμονές και τις εξαιρέσεις. Εφόσον γίνει αυτό, μειώνονται κατά πολύ οι δυσάρεστες εκπλήξεις σε περίπτωση νοσηλείας.